Photo: Evelina Politidou
Χτες Τρίτη 15/3 μια παρέα 5 ατόμων ανεβήκαμε Ειδομένη. Η συνεννόηση έγινε με τη (γνωστή) Εβελίνα κατά τη σοφή υπόδειξη του Τάσου, η οποία μάς συνάντησε στο Πολύκαστρο, στην εκκλησία της Αγ. Τριάδος. Ο ιερέας είχε συγκεντρώσει εκεί παπούτσια και ρούχα, τα οποία συσκευάσαμε και φορτώσαμε και φύγαμε για πάνω.
Η αστυνομία δεν μας άφησε να πλησιάσουμε στα κοντέινερ του «Οικόπολις», οπότε επιστρέψαμε στο Σιδηροδρομικό Σταθμό και διανείμαμε εκεί την «πραμάτεια» μας – ευτυχώς χωρίς πολλά παρατράγουδα.
Αφού τελειώσαμε, πήγαμε στην επίσης γνωστή κουζίνα του «Οικόπολις», για να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε. Πέσαμε πάνω στην προετοιμασία της διανομής. Λίγοι οι εθελοντές, αλλά πολλοί πρόσφυγες βοηθούσαν. Τα 3 παιδιά από τη Θεολογική έμειναν στη συσκευασία του φαγητού, η Νικολέτα πήγε με την Εβελίνα να συναντήσουν κάποιους από την Αθήνα που έφεραν ρούχα κι εγώ σε κοντέινερ του Οικόπολις μέσα στο χωριό.
Στη διανομή το φαγητό ήταν σχετικά λίγο (ενα κουπάκι μακαρόνια και ένα φρούτο – όχι ψωμί), η ουρά τουλάχιστον τριπλάσια από το προπερασμένο Σάββατο που ήμασταν πάνω και η ροή σχετικά ήσυχη, αν και κάποια στιγμή έπεσε λίγο ξύλο και η διανομή προσωρινά σταμάτησε. Με κάποια μικρή επίβλεψη, οι ίδιοι οι πρόσφυγες είναι πολύτιμοι στο όλο έργο, και απ' ό,τι φαίνεται κι οι ίδιοι είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν.
Η Εβελίνα ταλαιπωρήθηκε από τους Αθηναίους (πήραν πολλές πρωτοβουλίες που μάλλον δημιούργησαν πρόβλημα) και η ίδια έχει αποσυρθεί από το συντονισμό, αν και είναι πάντοτε παρούσα και από το Πολύκαστρο κάνει μεγάλη δουλειά (Με το ΑΠΑΝ δε δηλώνει σε όλο τον κόσμο πως είναι ενθουσιασμένη για τη σταθερή ευαισθησία του στην Ειδομένη).
Το χωριό είναι γεμάτο ανθρώπους που περιφέρονται. Στο κοντέινερ του «Οικόπολις» ήρθε ένα μισογεμάτο φορτηγό (σαν να κατάλαβα ότι υπάρχει καθημερινό δρομολόγιο), το οποίο και αδειάσαμε στο κοντέινερ. Γεμίσαμε ένα ΙΧ κι ένα φορτηγάκι του «Οικόπολις» και πήγαμε στην κουζίνα. Αστυνομία δεν υπήρχε πια, αλλά αυτό μας δυσκόλεψε αφάνταστα, γιατί ο δρόμος είχε γεμίσει με αυτοκίνητα μικρά και μεγάλα, που μποτιλιάρισαν τα πάντα.
Η εικόνα γενικά ήταν σαφώς χειρότερη από την τελευταία επίσκεψή μας, ούτε λίγο ούτε πολύ: τραγική. Λάσπες παντού, άνθρωποι ξυπόλητοι, καπνιά στον αέρα (καίγονται τα πάντα...) και απίστευτο σκουπιδαριό. Λόγω της συνεχούς βροχής, πολλά ρούχα κυρίως βράχηκαν και γίνονται βάρος στους κατόχους τους, που τα ξεφορτώνονται. Ευτυχώς, κάποιοι Γερμανοί εθελοντές, μαζί με πιτσιρικάδες πρόσφυγες έχουν ξεκινήσει συστηματικά την αποκομιδή των σκουπιδιών και μεγάλες εκτάσεις καθαρίζονται.
Ορίζοντας δεν φαίνεται πουθενά και το αδιέξοδο είναι πλήρες: κανείς δεν σκέφτεται να φύγει και όλοι πιστεύουν ότι κάποια στιγμή τα σύνορα θα ανοίξουν. Οι άνθρωποι δείχνουν για την ώρα αισιόδοξοι, αλλά η εξαθλίωση είναι ορατή και οι αδύναμοι κρίκοι πολλοί (στο ηθικό των ανθρώπων, στην υγεία τους, στην απραξία και ποιος ξέρει πού αλλού...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου