Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Η Κρίση, οι Κροίσοι, Κοινωνία με Κρίση...

(επιχειρώντας από τη βάση την πολιτική προσέγγιση)

Ανοιχτή συζήτηση

  • Αναζητούμε τη Συμμετοχή, με Γνώση και Ευθύνη, συσκεπτόμαστε μπροστά σε αμείλικτα σταυροδρόμια...
  • Συναντιόμαστε “ειδικοί” και “αδαείς” σε ισότιμο ανοιχτό Διάλογο / Προβληματισμό.
  • Ανιχνεύουμε διαθεσιμότητες για δράσεις στην παρούσα συγκυρία.

Δευτέρα 30 Μάρτη 2015, ώρα 7μ.μ.

στο Πολυδύναμο Κέντρο Νεολαίας Δήμου Νεάπολης - Συκεών
Ζάκα 25 με Διδυμοτείχου (είσοδος από Διδυμοτείχου)
2ος όροφος

Συμβάλλουν με τη συμμετοχή τους οι:

  • Αργυρίου Πέτρος, Συγγραφέας – Αναλυτής
  • Λάσκος Χρήστος, Εκπαιδευτικός - μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
  • Νικολάου Κώστας, Χημικός - Περιβαλλοντολόγος


Εικόνα πρόσκλησης


Το κείμενο της εισήγησης

Η Ελλάδα σε σταυροδρόμι: η κρίση δανεισμού, το νόμισμα, οι αποφάσεις.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Σημαντικές, κομβικές αποφάσεις υπάρχουν σε όλη την ιστορική ροή, αλλά σε κάποιες στιγμές η συγκυρία και τα όσα διακυβεύονται είναι τόσο σοβαρά, που η κάθε κίνηση είναι κρίσιμη και μπορεί να επηρεάσει την πολιτική ζωή και την καθημερινότητα των λαών σε ορίζοντα δεκαετιών.

Η ελληνική κυβέρνηση και ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών που την εξέλεξε και την όρισε ρυθμιστή της πολιτικής του κράτους, βρίσκονται χωρίς αμφιβολία μπροστά σε μία σειρά ερωτημάτων που οι απαντήσεις τους θα καθορίσουν και τις πολιτικές αποφάσεις: Το πώς θα πρέπει, δηλαδή, να διαχειριστούμε μία ελληνική κρίση, που ξεκινάει από τον δανεισμό , αλλά όπως φαίνεται όλο και πιο καθαρά έχει βαθιές ρίζες στη συγκρότηση και λειτουργία του κράτους και τον τρόπο άσκησης πολιτικής; Το πώς και πόσο μπορεί μια ριζοσπαστική πολιτική να ελιχθεί και να παράξει αποτελέσματα σε ένα περιβάλλον με συγκεκριμένες ιδεολογικές και οικονομικές κυριαρχίες; Ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες με βάση το αναγκαίο και το εφικτό;

Η κυβέρνηση, η οποία δεν απαρτίζεται μόνο από δυνάμεις της αριστεράς αλλά και από ένα αντιμνημονιακό κόμμα με μάλλον δεξιές καταβολές, έχει ήδη περάσει από δύο φάσεις: ο αρχικός άκρατος ενθουσιασμός για την αποφασιστική διακήρυξη πολιτικών αλλαγών, όπως την επαναφορά του κατώτατου μισθού, την απεμπλοκή από εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων, την επαναφορά της κυριακάτικης αργίας και άλλων φιλολαϊκών ρυθμίσεων, μετριάστηκε από τις σκληρές διαπραγματεύσεις με την ευρωπαϊκή κοινότητα σχετικά με το μέλλον των ελληνικών προγραμμάτων δανεισμού. Από ότι αποδείχτηκε, η ηγεμονεύουσα δύναμη της ευρωπαϊκής ένωσης και οι ιδεολογικοί της σύμμαχοι, δεν ήταν καθόλου πρόθυμοι να δεχτούν ιδιαίτερες αποκλίσεις από αυτό που είχαν συνηθίσει με τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις: την άνευ όρων παράδοση της λαϊκής κυριαρχίας στις επιταγές των δανειστών. Την συγγραφή και ψήφιση κατά παραγγελία νόμων που επιβάλλονται χωρίς καμία πολιτική νομιμοποίηση εκ μέρους των Ελλήνων πολιτών. Την κατάργηση εν τέλει της δημοκρατίας μέσω διορισμένων πρωθυπουργών κατευθείαν από το τραπεζικό κατεστημένο με κυβερνήσεις «εθνικής συνεννόησης» που δεν ήταν τίποτε άλλο από συμμαχίες προθύμων να ευθυγραμμιστούν με τις εντολές των δανειστών.

Η Ελλάδα έκανε ένα βήμα με το να εκλέξει μία κυβέρνηση που δεν ανήκει στις παραπάνω κατηγορίες. Όμως από ότι αποδεικνύεται, βρήκε έναν όρο της εξίσωσης και όχι ακόμα τη λύση. Για την εφαρμογή των πολιτικών που θα στρέψουν την Ελλάδα από την περιδίνηση στην κρίση προς την παραγωγική ανασυγκρότηση, χρειάζεται ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον και ισχυροί σύμμαχοι. Παράλληλα απαιτείται και καθαρή πολιτική επιλογή για καθοριστικές τομές στο κράτος, την οικονομία και την κοινωνία, στα πλαίσια μιας επεξεργασμένης εναλλακτικής στρατηγικής στο σύγχρονο γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον. Τη στιγμή που μιλάμε, το ευρωπαϊκό σκηνικό μάλλον προσανατολίζεται στο να τιμωρήσει τον ελληνικό λαό παρά να τον λυτρώσει από την ανθρωπιστική κρίση στην οποία βρίσκονται μεγάλα τμήματά του. Κατά πόσον η διαπραγματευτική ένταση εκ μέρους του κυβερνητικού στρατοπέδου και οι κινήσεις τόνωσης της «εθνικής υπερηφάνειας» εντάσσονται σε μία ευρύτερη στρατηγική στόχευση;

Ένας ψίθυρος που πλέον έχει γίνει ανοιχτή συζήτηση, είναι εάν υπάρχουν περιθώρια ρήξης με την ευρωπαϊκή ένωση. Όπως δήλωσε ο Έλληνας υπουργός οικονομικών, αν δεν είσαι έτοιμος να διανοηθείς τη ρήξη δεν μπορείς να κάνεις διαπραγμάτευση. Ωστόσο, η τακτική του αυτή δεν έχει ως σκοπό να απομακρύνει την Ελλάδα από την ευρωπαϊκή ένωση, αλλά να πετύχει εντός της κοινότητας την καλύτερη δυνατή λύση. Υπάρχουν βέβαια ριζοσπαστικότερες φωνές αρκετών που υποστηρίζουν πως το επόμενο βήμα θα είναι να προχωρήσουμε συνειδητά στη ρήξη, αντί απλώς να συζητάμε για αυτή.

Το σχέδιο για την απεμπλοκή της Ελλάδας από την ευρωζώνη, το gr-exit το οποίο προβάλλουν ως απειλή οι δανειστές και οι εγχώριοι ιδεολογικοί τους σύμμαχοι, μπορεί να μετατραπεί από φόβητρο σε συνειδητή προοδευτική επιλογή;

Η Ελλάδα που έψαξε την αριστερή στροφή, την προστασία των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, την αξιοπρέπεια και την ανάπτυξη, χωράει μέσα σε μία Ευρώπη που θέτει ως προϋπόθεση την συνέχιση ενός φαύλου κύκλου υπερχρέωσης, ενώ παράλληλα επιβάλλει εσωτερική χρεωκοπία;

Ποια θα είναι τα αποτελέσματα και οι συνέπειες εάν αποφασίσουμε συνειδητά να θέσουμε θέμα νομίσματος;

Άλλωστε, εάν δεν συζητηθούν οι πιθανές επιπτώσεις και προϋποθέσεις κάθε εκδοχής, δεν θα μπορέσουμε να ζυγίσουμε τις επιλογές μας και να διαμορφώσουμε πολιτική γνώμη. Εάν όντως θέλουμε να ανοίξουμε διαδικασίες πολιτικής από την βάση προς την κορυφή, όλες οι προσεγγίσεις πρέπει να συζητηθούν χωρίς αφορισμούς.

Αυτήν ακριβώς την αφετηρία, σε επίπεδο γειτονιάς, θα ήθελε να υπηρετήσει η αποψινή εκδήλωση της ΑΠΑΝ. Με ισότιμο και όχι από καθέδρας διάλογο, να επιχειρήσει τον γόνιμο προβληματισμό. Όχι απαραίτητα για να αναζητήσει κάποια πολιτική ομοφωνία, αλλά κυρίως να παροτρύνει την ακοή απέναντι στο συχνό φαινόμενο περιχαράκωσης των σκέψεων και στη συνήθη πρακτική της αναζήτησης της αντιπαράθεσης σαν κύριο μέλημα των συζητητών.

Τέλος και παράλληλα με την πολιτική προβληματική, ας ανιχνεύσουμε την υλοποίηση συλλογικών πολιτικών δράσεων σε επίπεδο γειτονιάς. Μία τέτοια μπορεί να είναι η επιπλέον ανάπτυξη οργανωμένων πρακτικών κοινωνικής αλληλεγγύης, είτε έχει μέλλον η κλιμακούμενη κοινωνική ταλαιπωρία είτε όχι.


Σύνδεσμοι

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Δυο Ημέρες, Μια Νύχτα (2014)

Προβολή Ταινίας

Σάββατο 7 Μαρτίου, 9:00 μμ
στο Υπόγειο της Α.ΠΑ.Ν.
Μουδανιών 2,
Νεάπολη

Αυθεντικός τίτλος: Deux jours, une nuit
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιέρ και Λικ Νταρντέν
Με τους: Μάριον Κοτιγιάρ, Φαμπρίτσιο Ρονγκιόνε, Κατρίν Σαλέ
Διάρκεια: 95'

Υπόθεση

Η Σαντρά, μια εργαζόμενη μητέρα με προβλήματα κατάθλιψης, έχει στη διάθεσή της ένα σαββατοκύριακο για να πείσει τους 16 συναδέλφους της να αλλάξουν γνώμη και να αποποιηθούν το μπόνους τους, όρο που έχει θέσει η εργοδοσία ώστε να μη χάσει τη δουλειά της εκείνη.

Σύνδεσμοι

Δείτε το trailer της ταινίας