Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

19ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης

19ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ – Κοινωνικής Αλληλεγγύης

1, 2, και 3 Ιούλη 2016
πρώην Στρ. Παύλου Μελά, Θεσσαλονίκη

Η ΑΠΑΝ συμμετέχει στην διοργάνωση του φεστιβάλ.

Στο υπόγειο στέκι της ΑΠΑΝ γίνεται προπώληση εισιτηρίων. Συνεννόηση με Ντία Κεραμειδά (6972881906)

Σύνδεσμοι

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Ανοιχτή συζήτηση: Από την ΕΙΔΟΜΕΝΗ στους ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥΣ

Ανοιχτή συζήτηση: Από την ΕΙΔΟΜΕΝΗ στους ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥΣ
Όψεις του προσφυγικού σήμερα…

ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ, 8:00 μ.μ.

Ενημέρωση: Γιώργος Τσιάκαλος
Ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής στο ΑΠΘ

Στο υπόγειο στέκι της Α.Πα.Ν.
Μουδανιών 2, Νεάπολη, τηλ.: 2310 620210

Εισήγηση για την συζήτηση

Το ότι το προσφυγικό ζήτημα είναι αυτή τη στιγμή σε σημαίνουσα θέση στην επικαιρότητα Ελλάδας και Ευρώπης είναι πρόδηλο: όπως έχουμε ήδη σημειώσει και συζητήσει, η Ευρώπη που ασφαλώς δεν είναι άμοιρη ευθυνών για όσα συμβαίνουν στη Συρία και τη Μέση Ανατολή, σπεύδει με τρόπο μεθοδευμένο να οχυρωθεί, αφού χρησιμοποιήσει ένα πληθυσμό από τους ανθρώπους που έρχονται ως πρόσφυγες για εργατικά χέρια ή (σπανιότερα) ως εξειδικευμένο προσωπικό. Ήδη, από το 2014 το πρόγραμμα «Mare Nostrum» στην Ιταλία, το οποίο περιλάμβανε έρευνα και διάσωση, αντικαταστάθηκε από την επιχείρηση «Τρίτων» υπό την Frontex, την υπηρεσία φύλαξης συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθαρά κατασταλτικού χαρακτήρα. Η στροφή αυτή μόνο τυχαία δεν ήταν, αφού η ασφαλής διάσωση ανθρώπων που ταξιδεύουν και συχνά ναυαγούν στην Μεσόγειο θεωρήθηκε ως «παρότρυνση στην μετανάστευση» από τον αρμόδιο Βρετανό υπουργό των συντηρητικών, και υιοθετήθηκε ως επίσημη γραμμή από τα ευρωπαϊκά κράτη. Άλλωστε, ο ίδιος ο επικεφαλής της FRONTEX στην περιοχή (Fabrice Leggeri) έχει δηλώσει κυνικά: «Δεν είναι δική μας δουλειά να σώζουμε ανθρώπους, δεν περιλαμβάνεται στις υποχρεώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Όλες αυτές οι αλλαγές δεν είναι κάτι καινούριο, η συγκεκριμένη στροφή έχει συντελεστεί ήδη από το 2014, αλλάζοντας τον χαρακτήρα αντιμετώπισης του φαινομένου της προσφυγιάς. Όπως δυστυχώς δεν έχουν αλλάξει και τα αποτελέσματα, αλλά έχουν επιδεινωθεί ολοφάνερα: την πρώτη φορά που ακούστηκε για ναυάγιο καραβιού προσφύγων επρόκειτο για τραγική είδηση, όμως τώρα οι εικόνες πνιγμένων ανθρώπων είναι καθημερινές και το πιο τρομακτικό είναι ότι έχουν γίνει συνήθεια σε πολλούς. Το μεγαλύτερο ίσως διακύβευμα αυτής της ιστορίας είναι να μη συνηθίσουμε στον άδικο και άδοξο θάνατο. Μία εικόνα που κυριάρχησε πρόσφατα στα διεθνή δίκτυα ήταν αυτή ενός Γερμανού εθελοντή διασώστη, ο οποίος κρατούσε στην αγκαλιά του ένα πνιγμένο βρέφος μικρότερο του ενός έτους. Αμέσως μετά ο συγκεκριμένος άνθρωπος δήλωσε πως τρόμαζε στην ιδέα ότι πριν έξι ώρες αυτό το παιδί ήταν ζωντανό, και πως μπορούσε να είχε σωθεί. Μέσα του –όπως είπε– είχε καταρρεύσει όλος ο ευρωπαϊκός πολιτισμός που συχνά επικαλούνται αξιωματούχοι όταν πρόκειται να θριαμβολογήσουν ή να κολακεύσουν τους ψηφοφόρους της Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά, το ελληνικό πολιτικό σκηνικό σε σχέση με το θέμα, χαρακτηρίζεται από δίπολα τα οποία μάλλον συσκοτίζουν παρά διαφωτίζουν την κατάσταση: Πρόσφυγες και μετανάστες. Αλληλέγγυοι και ΜΚΟ. Άσυλο και απέλαση. Η πεπατημένη πολιτικών και δημοσιογραφικών κύκλων είναι να εξωραΐζουν την μία έννοια και να δαιμονοποιούν την άλλη.

Για παράδειγμα, στη Συρία είναι πασίγνωστο ότι επικρατεί ένας εμφύλιος πόλεμος που βρίθει ξένων παρεμβάσεων, μισθοφόρων, βομβαρδισμών και εσωτερικής αστάθειας. Εκτός από αυτό όμως, σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, που μετατράπηκαν σε θέατρο μάχης από τις ΗΠΑ επί σειρά ετών και το ΝΑΤΟ άφησε να αιματοκυλίζονται σε εμφύλιες διαμάχες, ακόμη υπάρχει ανάγκη από ανθρώπους που ονειρεύονται την ειρήνη και την ευημερία να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Με ποια λογική θα πρέπει να διαχωριστεί ο σκοπός και η ταυτότητα εκείνου που έρχεται από τη Συρία με εκείνου που καταφθάνει στην Ευρώπη από το Αφγανιστάν; Η μοναδική εξήγηση αυτού του φαινομένου είναι ότι όσοι αναπαράγουν αυτό τον διαχωρισμό, αρνούνται να δουν τις βαθύτερες αιτίες που οδηγούν ανθρώπους από τόσες περιοχές του κόσμου στο δρόμο της προσφυγιάς. Η αποσταθεροποίηση που υπάρχει σε χώρες της Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, δεν είναι κάποιο τυχαίο γεγονός, παρά το αποτέλεσμα όλων των πολέμων και των υποκινούμενων αναταραχών που έχουν ηθελημένα και μεθοδικά δημιουργήσει τα λεγόμενα δυτικά κράτη.

Είναι απλό στον κάθε άνθρωπο που έχει την διάθεση να το καταλάβει, ότι κανένας γονιός δεν θα έβαζε το παιδί του στην βάρκα, εάν το νερό δεν είναι πιο ασφαλές από τη στεριά.

Ακόμη, το δίπολο ΜΚΟ-Αλληλέγγυοι σαφώς και παρουσιάστηκε ως διαστρεβλωμένη τηλεοπτική εικόνα, αφού για ένα διάστημα έγινε συστηματική δυσφήμιση των αλληλέγγυων, λες και η ανιδιοτελής προσφορά σε έναν συνάνθρωπο πρέπει απαραιτήτως να περνάει από διαδικασίες έγκρισης και πιστοποίησης. Στην Ειδομένη και στα κέντρα φιλοξενίας είδαμε ανθρώπους διαφορετικής προέλευσης, θρησκευτικών πεποιθήσεων και πολιτικών προσανατολισμών να παρίστανται και να βοηθούν όπως μπορούν. Με τον στιγματισμό των «αλληλέγγυων» σε ανθρώπους που δήθεν «υποκινούν έριδες και επεισόδια» ποινικοποιήθηκε ηθικά και η πιο άδολη πράξη προσφοράς.

Εκτός από την κοινωνική και πολιτική πρόσληψη των προσφύγων και των αλληλέγγυων όμως, το σημαντικότερο θέμα είναι εκείνο της υποδοχής των ξεριζωμένων πληθυσμών στον ευρωπαϊκό χώρο: έχουν ήδη γίνει αναλύσεις σχετικά με την συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας και στο κατά πόσον αυτή παραβιάζει διεθνώς κατοχυρωμένα στο παρελθόν ανθρώπινα δικαιώματα. Έχουν επίσης πυροδοτηθεί εντάσεις στο εσωτερικό της Ευρώπης, με προσωρινούς φραγμούς των εσωτερικών μετακινήσεων, με επεισόδια κατά το πέρασμα συνόρων. Ασφαλώς, η λύση σε ένα διεθνές πρόβλημα δεν μπορεί να είναι τοπική. Οφείλουν όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές να το λύσουν αναλογικά, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει να βρίσκεται σε μία κατάσταση που μόνο από συνεννόηση και αλληλεγγύη δε χαρακτηρίζεται. Το βασικό ερώτημα είναι τι περνάει από το χέρι μας, ατομικά, συλλογικά και σε επίπεδο κοινωνίας, και πώς μπορούμε να πιέσουμε για όσα μας υπερβαίνουν.

Στην επικαιρότητα σχετικά με την προσφυγική εγκατάσταση στον ελλαδικό χώρο, έχει καταγραφεί ήδη η επιχείρηση εκκένωσης στην Ειδομένη και η μετεγκατάσταση των ανθρώπων που βρίσκονταν εκεί σε δομές φιλοξενίας (μάλλον κατ’ ευφημισμό χρησιμοποιείται αυτή η λέξη και δεν είναι περιγραφική), πολλές από αυτές στη Βόρεια Ελλάδα. Εκτός από κάποια ανησυχητικά περιστατικά ξενοφοβικών εκδηλώσεων μερικών υπερεθνικιστικών κινήσεων, για τις οποίες θα πρέπει να συζητηθεί ποια θα είναι η απάντησή μας, ένα μεγάλο ζήτημα είναι και οι συνθήκες αυτών των χώρων. Εγκαταλειμμένα στρατόπεδα και εργοστάσια, καλούνται να στεγάσουν κόσμο που έχει καθημερινές ανάγκες σε σίτιση, νερό, υγιεινή. Όσο οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν λόγω θέρους, τα συγκεκριμένα ζητήματα γίνονται όλο και επιτακτικότερα.

Σε αντίθεση με τα Διαβατά, σε όλους τους υπόλοιπους καταυλισμούς απαγορεύεται η είσοδος των αλληλέγγυων και δυσχεραίνεται η ανταλλαγή επισκέψεων των προσφύγων.

Σε δεύτερο επίπεδο, θα πρέπει να υπάρξει μία συζήτηση για την προοπτική αυτών των κέντρων: πρόκειται για προσωρινές λύσεις ή για μόνιμες μονάδες εγκατάστασης; Σε περίπτωση που αυτή η κατάσταση παγιωθεί και οι πρόσφυγες μείνουν σε αυτά τα κέντρα κάτω από απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, διαφαίνεται εκτός από την εξαθλίωση και μία δυσάρεστη προοπτική περιθωριοποίησής τους από το κοινωνικό σύνολο, που μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει. Ποια θα πρέπει να είναι η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθούν οι διεκδικήσεις όσων ενδιαφέρονται για μία ανοιχτή κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς; Ποια θα πρέπει να είναι η σχέση τους με το κράτος και με ορισμένες σκιώδεις μη κυβερνητικές οργανώσεις;

Για τους πρόσφυγες που ως τελικό σκοπό έχουν την αίτηση ασύλου και μετεγκατάστασής τους στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες και συναντούν πολλές τεχνικές δυσκολίες (συνεντεύξεις μέσω διαδικτύου κλπ.) Πως μπορεί να διευκολυνθεί και να επιταχυνθεί αυτή η προσπάθεια για χιλιάδες κόσμου;

Οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες δημιουργούν καθημερινά ερωτήματα στα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε εμπράκτως.

Σύνδεσμοι

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Μπάμπης Μπατμανίδης Ακούστικ

Το LIVE που θα σας προετοιμάσει για τις παραλίες, γιατί:
"Η υποδομή σου είναι το κορμί σου"

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016
Ώρα: 22:30
Στο υπόγειο στέκι της Α.Πα.Ν.

Σταύρος (Mourga) Αποστολίδης
μπουζούκι, τραγούδι

Μπάμπης Μπατμανίδης
τραγούδι (λέμε τώρα)

Δημήτρης Μπαρτζώκας
κιθάρα, τραγούδι

Είσοδος Ελεύθερη

Τα έσοδα από τα ποτά θα διατεθούν για τις λειτουργικές ανάγκες του χώρου.

Σύνδεσμοι